Kleuren in Gevaar

Kleuren in gevaar

Er was eens een tekendoos vol potloden en stiften. Er zaten allerlei kleuren in, behalve grijs. Ook waren er geen gummen.

De potloden en stiften maakten elke dag ruzie over wie het mooiste op papier staat. De potloden zeiden, stiften zijn lelijk, die drukken door het papier. De stiften zeiden, potloden, dat duurt een eeuw voor je een mooie kleur hebt. Want wil je een donkere kleur dan moet je lang over dezelfde plek gaan.

Maar er waren een potlood en een stift die geen ruzie maakten. Zij waren vrienden. Beste vrienden om precies te zijn. Het potlood heten Lola en de stift Nurai. Op een dag, toen de stiften en potloden weer ruzie hadden, zagen Lola en Nurai iets vreemds. Er vloog een grijs vliegtuig over. Er stond op: 

Kleuren verboden!!!

Dat is gek, zeiden Nurai en Lola. Want kleuren zijn juist mooi. Lola zelf was een geel potlood. En Nurai was paars. Ze volgden het vliegtuig en kwamen bij een kasteel. Dat kasteel was helemaal grijs. Het gekke was dat er witte vegen op zaten. Vegen van gummen. Als je goed keek, zag je er nog net wat kleur door.

Stil eens, zei Nurai, ik hoor een vreemd geluid. Ineens zagen ze wat het was. Een groot leger van gummen! Snel verstopten ze zich. Voorop liep een groot grijs potlood met een hoed op. En op die hoed stond commandant Grey. In het midden liepen stiften en potloden. Sommige nog met kleur, anderen waren al uitgegumd.

Commandant Grey had een zwarte glazen bol vast, waarin de kleuren die hij had gevangen door elkaar flitsten.

Commandant Grey haatte kleur. Van kleuren werd iedereen altijd blij, maar over grijs zei niemand ooit iets. Daarom wilde hij alle kleur uit de wereld halen. Dan kon iedereen zien hoe mooi grijs was. Als hij de bol in de put van verboden kleuren zou gooien, verdwenen alle kleuren voorgoed.

Ineens keek Grey naar de plek waar Lola en Nurai zaten. Ze deinsden terug, maar het was te laat. Hij zag ze. Ze renden weg, maar Lola struikelde en ze werd gepakt door de gummen. Nurai draaiden zich om en wilde naar haar toe rennen. Maar Lola riep NEE NIET DOEN!!!. Nurai begreep het en rende weg.

Toen hij bij de tekendoos kwam, waren de anderen nog steeds ruzie aan het maken. Luister, riep Nurai, commandant Grey heeft Lola in zijn kasteel opgesloten. En hij heeft heel veel kleuren gevangen en wil ze vernietigen. Als we niet opschieten en Lola redden, is ze haar kleur voor altijd kwijt. En alle anderen ook.

De potloden zeiden, maar als we dan terugkomen laten de stiften ons vast niet meer in onze tekendoos. En de stiften zeiden, Lola hoort niet bij ons, dus wel gek dat je met haar op pad was. Laat de potloden het zelf maar oplossen.

Toen werd Nurai boos. Jullie ruzies slaan nergens op! Stiften en potloden zijn allebei belangrijk. En als we niet opschieten, dan is onze wereld straks helemaal grijs en zitten wij allemaal gevangen.

We moeten Lola bevrijden en die bol te pakken krijgen. Dan kunnen we de kleuren vrijlaten en komt alles goed.

Ze gingen op weg. Na een tijdje kwamen ze bij het kasteel. Nurai zei dat iedereen stil moest doen. Ze liepen zachtjes verder. Toen ze een deur zagen, gingen ze naar binnen en schrokken heel erg. Alles was er grijs en grauw.

Gelukkig vonden ze al snel de gevangenis. Lola! riep Nurai. Hij rende naar haar toe. We komen je redden! Ineens hoorden ze bewakers aankomen. Ze verstopten zich zo snel mogelijk. Dat was op het nippertje, zei Lola.

Toen de bewakers weg waren, zei Nurai, nu moeten we de rest nog bevrijden en de bol vinden. Stiften, jullie bevrijden de andere potloden en stiften. Potloden, jullie houden de wacht. Lola en ik gaan achter de bol aan.

Nurai en Lola liepen door het kasteel. Ineens hoorden ze de stem van Grey aan de andere kant van een muur. Ze hoorden hem zeggen, het is tijd om de bol  in de put op de binnenplaat te gooien en zo de kleuren te vernietigen. Haal alle gummen.

Lola trok Nurai mee. Kom, snel, zei ze, we moeten eerder op de binnenplaats zijn dan Grey. Daar! riep Nurai, op die deur staat binnenplaats. Ze renden naar buiten en zagen een put in het midden van de binnenplaats staan.

Ik heb een plan, zei Lola, ik verstop me in de put. Als Grey de bol dan in de put gooit, vang ik hem op. En als Grey en zijn gummen dan weg zijn, help jij mij eruit. Dan maken we de bol open en kunnen alle kleuren terug naar hun plaats.

Lola klom in de put. Net op tijd, want daar kwam Grey al aan met zijn leger. Nurai dook achter een muurtje. Als het plan maar niet mislukte. Grey liep met de bol naar de put. De bol zat helemaal vol met kleuren. Hij lachte gemeen en gooide toen de bol in de put. Laten we feestvieren, riep hij tegen de gummen, omdat eindelijk alle kleuren verdwenen zijn.

Toen Grey en zijn gummen weg waren, hielp Nurai Lola uit de put. Ze hield de bol goed vast.  Samen maakten ze de bol open. Meteen vlogen alle kleuren de lucht in. Het leek wel vuurwerk! 

Ineens vloog er een deur open en kwam Grey naar buiten rennen. Hij had een rode kleur. Snel, zei Nurai tegen Lola, we moeten de bol vernietigen zodat hij hem nooit meer kan gebruiken. Lola gooide de bol zo hard mogelijk in de put. NEEEEEE! schreeuwde Grey En hij dook de put in, achter de bol aan. Toen hij verdwenen was en ze niks meer hoorden, wisten ze het zeker. Ze hadden gewonnen en nu waren alle kleuren veilig.